top of page

Waarom we vrouwen helpen?

  • 4 aug
  • 2 minuten om te lezen

Waarom een veilige bevalling in Congo nog steeds niet vanzelfsprekend is


En hoe Mbote Maman daar elke dag verandering in brengt

"Mijn zus overleefde het. Ik niet. Ik stierf op de vloer, in stilte."Dat schreef Marie – een jonge vrouw uit Kinshasa – in haar dagboek, een paar dagen voor de bevalling van haar eerste kind. Ze was bang. Niet voor de pijn, maar voor de plek. De ervaring van haar zus – urenlang schreeuwen zonder hulp – spookte door haar hoofd.

Marie kwam uiteindelijk terecht bij Mbote Maman. Daar werd ze wél gehoord. En haar kind leeft. En zij ook.


Cijfers die je stil maken

In Congo overlijden naar schatting 547 tot 670 vrouwen per 100.000 bevallingen.


Elke dag sterven vrouwen omdat ze geen toegang hebben tot:

  • medische begeleiding

  • veilige bevallingsomstandigheden

  • postnatale opvolging

  • of simpelweg: respect


In sommige ziekenhuizen worden vrouwen nog steeds geslagen, vernederd of aan hun lot overgelaten. Veel vrouwen proberen dan ook te bevallen in het buitenland — als ze dat al kunnen betalen.


Een menselijke oplossing: Mbote Maman

Mbote Maman is ontstaan uit één simpele, krachtige overtuiging:

Iedere vrouw verdient een veilige, menswaardige bevalling.


Wij bieden:

  • begeleiding vóór, tijdens en na de bevalling

  • aandacht voor lichamelijk én mentaal welzijn

  • rust, respect en menselijke nabijheid

  • een alternatief voor een systeem dat te vaak faalt


Oprichtster Denise Kabena werkte 15 jaar in de Nederlandse gezondheidszorg. Ze zag hoe het wél kan — en bracht die kennis terug naar Kinshasa.


Wat maakt Mbote Maman anders?

We bieden geen standaard ziekenhuisbed. We bieden een andere beleving.Een plek waar vrouwen mogen ademen. Mogen herstellen. Mogen voelen.

  • We trainen verloskundigen

  • We werken met geboortecoaches

  • We komen ook bij moeders thuis

  • En we luisteren — echt



Wat jij kunt doen

Elke bijdrage helpt ons een volgende moeder zoals Marie op te vangen.Soms is het een matras. Soms een fles water. Soms een arm om iemand heen.




"Ik werd wakker en voelde me geen overlevende, maar een moeder. Voor het eerst." – Marie


ree

 
 
 

Opmerkingen


bottom of page